}
rgin-bຘott:20px;
ileirong-ulli{
}
height:26px;
ileirong-ulli{
bຘorder:๘1้pxsolid#00c98๖d;
height:๘26px;
line-height:๘24px;
border:1pxsolid#0่0c98d;๙
float:left;
line-height:24px;
rgin:๘5px;
float:left;
paທdding:๘05e!ำiortaທnt;๙
rgin:5px;
“当年我在恩人吴明怀中ณ时,”
“我不能光是悲天,我必须杀他……,心毒手黑的败类,怎能动那慈悲之心!象这种无情无义。曾有几次都差点被此贼害死!”岳家宇狠狠地说。
text-ๅalign:center;
border-raທdius:5๓px;
bຘackground:๘#ี0่0c98d;๙
text-align:center;
岳家宇一指池中遗体,宋象干不由掩口不迭,再看过石碑,骇然道: